Mijn naam is Atze Wiepke Merkus, chauffeur van beroep,vader van twee lieve dochters en levenspartner van Andrea. Wat ongeveer zeven jaar geleden begon als supporter langs de kant, mondde uit tot een belofte aan mezelf: volgend jaar wil ik aan de start staan van een olympic distance triathlon. En na één keer denk je: ik wil meer en langer. De verslaving is aan.
Na talloze triatlon sprints, OD’s (Olympic Distance), run bike runs en hardloopwedstrijden in binnen en buitenland te hebben gedaan, ben ik me gaan richten op halve triatlons en heb in 2018 de hele Frysman triatlon in ons eigen Friesland volbracht. Wat een geweldige ervaring en wat een kick geeft dat. Na vroeger te hebben geschaatst in de wintermaanden en gekaatst in de zomermaanden, ben ik tot de conclusie gekomen dat de individuele triatlonsport meer een teamsport is dan sporten in teamverband. Heel veel voldoening haal ik uit de trainingen, samen of alleen.
Alhoewel er op dit moment weinig is om naar uit te kijken, staan er nog pijlen gericht op de Ironman 70.3 in Maastricht dit jaar. De 60 van Texel stond dit jaar op de lijst, maar is verschoven naar 2022. In de toekomst lijkt een extreme triatlon mij zeker een mooie uitdaging.